چگونه عصبانيت كنترل کنیم ؟

   وجود عصبانيت و غضب در حدّ اعتدال از نظر عقل و شرع لازم است، اما عصبانيت در حدّ افاطي آن از صفات پست اخلاقي شمرده مي شود و حاتي حيواني است كه به هنگام تسلط، نور عقل را مي پوشاند. در كتب اخلاقي راههايي پيشنهاد شده است كه بسيار سازنده مي باشد.
فهرست اين راهها چنين است:
1. بررسي آثار و عواقب خشم. در حديث آمده است كه پيامبر((صلي الله عليه وآله)) فرمودند: «غضب ايمان را فاسد مي كند، چنانكه سركه عسل را». و حضرت امام صادق((عليه السلام))فرموده اند:« غضب كليد هر بدي و شرّي است».
پايان خشم غالباً پشيماني است و باعث دشمني دوستان، و شماتت دشمنان و استهزاء اوباش و دلگيري خويش و بيماري تن مي شود. گاهي خشم زمينه ساز ضررهاي مادي، افشاء سرّ و تحقير مسلمانان مي گردد.
2. مطالعه آيات و احاديث در مذمت خشم و ستايش صبر و حلم و احوال شكيبايان.
3. خود داري از كلام و گفتاري كه زمينه ساز خشم است.
4. دوري از همنشيني و مصاحبت با آدمهاي عصباني.
5. ياد غضب الهي و تسلط او، در مقابل غضبي كه انسان بر ضعيفتر از خويش روا مي دارد.
6. توجه به قدرت يافتن احتمالي ضعيف و انتقام او.
7. توجّه به احترام بر ياران نزد مردم و مطرود بودن فرد غضبناك.
8. تصور كردن خويش هنگام خشم كه چقدر بد منظره است و كردار او خارج از نظم است.
به علاوه پناه به خداوند از شر شيطان، نشستن در هنگام خشم در صورتي كه ايستاده باشد و خوابيدن، اگر نشسته باشد، وضو با آب سرد، و تماس جسمي مثل دست دادن با كسي كه رحم بوده باشد، توصيه شده است.
البته در صورتي كه فرد عصباني دچار بيماري عصبي باشد، بايد به وسيله پزشك درمان شود.