منزل دوم منزل تخلیه است. تخلیه بسیار منزل مهمى است. انسان وارد منزل اول که شد، حلال و حرام را که یاد گرفت، فقه را که یاد گرفت، تمام اعضا و جوارحش وارد عبادت که شد، تمام بزرگان دین ما گفته اند که این طهارت ظاهرى است، این ظاهر است، هنوز به باطن دست نخورده، باطن را باید در منزل دوم جویا شد. حالا باید بنشینم در خودم بگردم، ببینم کانال هایى که باید رحمت حق را بگیرد، آیا باز است یا بسته. اگر باز است که تخلیه خود به خود صورت گرفته و اگر بسته است، آن آب رحمت الهى، آن عنایات الهى مى خواهد وارد وجود شود، باید یک لایروبى حسابى شود. از قلب و نفس و جان و درون این لایروبى را باید انجام داد :
اى خدا این نهر جان را از هوس
شستشو کن شستشو کن شستشو
وانگه از دریاى عشقت سوى جان
جو به جو کن جو به جو کن جو به جو
گر نخواهى خود فراموشت شود
یاد او کن یاد او کن یاد او
بیشتر قنات هاى ایران را مرتب لایروبى مى کنند، چراکه گل و ماسه و لاى مى گیرد. از مبدا آب به منتها نمى آید. دیگر کشاورزى زمین هاى بعد از قنات از بین مى رود، اما لایروبى مى کنند. یک لایروبى کامل مى خواهد، یک تخلیه کامل که سراسر وجود از رذایل اخلاقى پاک شود، سراسر وجود از رسوب و لجن بدبوى متعفّنِ ریا، از لجن متعفّن تکبّر، از لجن متعفّن غرور، از لجن متعفّن بخل، حسد، منیّت و کبر پاک شود که دائم واقعا خودم را چنین ببینم : «وانا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الذَّلیلُ الحَقیرُ المِسْکینُ المُسْتَکینُ».یک لایروبى کامل، چون کسى که حالت استغنا دارد، چیزى به او نمى دهند. انسان باید گدا باشد تا به او عنایت شود، اما اگر لجن توانگرى و عجب و منیّت و خودنمایى در تمام شریانات وجود پر باشد، عنایت به او نمى رسد، رحمت نمى رسد. این منزل دوم است.
