اين كه اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد: «حَسُنَتْ خَليقَتُه»
مؤمن اخلاق زيبا و پاكى دارد، يقين بدانيد كه مؤمن موارد اخلاقى را يا در قرآن، يا روايات ديده، يا در مجالسى كه براى مردم از اخلاق مى گويند، شركت كرده و پى برده است كه حسنات و زشتى هاى اخلاقى چيست؟
و اكنون كه به حسنات و زشتى هاى اخلاقى عالم شده است، به تدريج، نه يك شبه، بلكه همين طور كه عمر را مى گذراند، سعى كرده است كه با تمرين و به اجرا گذاشتن، حسنات اخلاقى را در خود ظهور دهد و اجازه ندهد كه بدى هاى اخلاقى به خيمه حيات او راه پيدا كند و بعد از مدتى متخلّق به اخلاق حسنه شده است. اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند، مؤمن حسود، بخيل، حريص، دروغگو، غيبت كننده و تهمت زننده نيست، بلكه سخى، كريم، جواد، فروتن، نرم، مهرورز و حلّال مشكلات است. اين ها حسنات اخلاقى است. بدون آگاهى به موارد حسنات و مصاديق زشتى ها نمى شود انسان صاحب اخلاق حسنه شود. وقتى من به حسنات اخلاقى جاهل باشم، چگونه به حسنات متخلّق شوم و از زشتى هاى اخلاقى خوددارى كنم؟ و در حالى كه موارد زشتى ها را نمى دانم، دامن خود را پاك نگهدارم؟ چون بيشتر مردم نمى دانند، حسنات اخلاقى را كم دارند و به بخشى از آلودگى هاى اخلاقى دچار هستند.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی