اگر از پدر یتیم یا مادرش یا از هر دو نفر مالى براى یتیم باقى ماند بر سرپرست یتیم واجب است که در حفظ آن مال بکوشد ، و پس از رشد یتیم ـ سن تشخیص مسائل مربوط به امور مالى ـ آن مال را تا دینار آخر در اختیار او قرار دهد .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ بقره ( 2 ) : 215 .
2 ـ نساء ( 4 ) : 6 .
3 ـ نساء ( 4 ) : 3 .
( وَآتُوا الْیَتَامَى اَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَتَبَدَّلُوا الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ وَلاَ تَاْکُلُوا اَمْوَالَهُمْ اِلَى اَمْوَالِکُمْ اِنَّهُ کَانَ حُوباً کَبِیراً )(1) . اموال یتیمان را به خود آنان بدهید و مال نامرغوب خود را با مال مرغوب آنان جابه جا نکنید ، و اموال آنان را به ضمیمه ى اموال خود نخورید ، زیرا این کار گناهى بزرگ است .( . . . فَاِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا اِلَیْهِمْ اَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَاْکُلُوهَا اِسْرَافاً وَبِدَاراً اَن یَکْبَرُوا . . . )(2) . پس اگر از آنان رشد و صلاحیتى در کارگردانى زندگى و تصرف در اموال یافتید اموالشان را در اختیارشان بگذارید ، و اموالشان را به خیال این که مبادا کبیر شوند از روى اسراف و شتاب نخورید .
