ببينيد در سوره بقره مى فرمايد:
« بَلَى مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَـطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُوْلَئِكَ أَصْحَـبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَــلِدُونَ »
با زندان سازها كه براى جانشان دارند زندان مى سازند، به اين راحتى نمى شود صحبت كرد، خصوصا اگر ساخت زندان تمام شده باشد كه با هيچ كلنگى، هيچ ديوارى از ديوارش را نمى شود خراب كرد. حتى پيغمبر صلى الله عليه و آله هم نمى تواند خراب كند.
« وَ مَآ أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِى الْقُبُورِ »
حُر بن يزيد رياحى كه نجات پيدا كرد، براى اينكه همه درها را به روى خودش نبسته بود.
آنهايى كه تمام درها را مى بندند و تمام حيات آنها مولد گناه مى شود؛ چشم، گوش، شهوت، شكم، دست و نفس گناه مى كنند، ادامه هم پيدا مى كند.
« كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ »
اين ها در گرو خودشان مى روند و با هيچ چيزى نمى شود اين ها را از گرو درآورد. پيغمبر صلى الله عليه و آله هم نمى تواند آنها را از گرو در بياورد، چون پروردگار دنبال همين آيات مى فرمايد:
« فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَـعَةُ الشَّـفِعِينَ »
اين ها در قيامت از گرو نمى توانند دربيايند.
امام حسين عليه السلام نمى تواند اين ها را از گرو دربياورد. داد و بى داد خودشان، گريه قيامتشان اين ها را از گرو نمى تواند بيرون بياورد.
به اين ها كه نمى شود امر كرد. آنهايى هم كه همه درها را نبستند، راحت امر را قبول نمى كنند، اما احتمال قبوليشان هست.
در آيه شريفه امر به كسانى است كه درى را به روى خودشان نبستند، ديوارى را هم بالا نياوردند، البته در مدت عمرى كه داشتند، بعضى از گناهان از آنها سر زده است، ولى نگذاشتند سياهى و وبال اين گناهان بماند.
منبع : پایگاه عرفان
