وقتى برگشتيد، چراغ اتاقتان را خاموش نكنيد، يازده ركعت نماز شب بخوانيد، قنوت آن نماز را طولانى كنيد، خدا فرموده است: از قنوت طولانى خوشم مى آيد. ركوع نماز را طولانى كنيد، سجده آخر آنقدر طول بكشد كه خدا به ملائكه بگويد: مى خواهم به بنده ام پيش شما مباهات كنم. امشب خيلى عظمت دارد. اين ها يك گوشه كوچك آن است.
قرآن بخوانيد. يك قسمت از وقت را خرج زيارت وارث حضرت سيدالشهداء عليه السلام كنيد.
يك توبه جامع و يك بازگشت كامل داشته باشيد.
هر كسى تا امشب عملاً، اخلاقا و مالاً با پروردگار عالم قهر بوده، بداند كه اين قهر بودن، يك طرفه بوده است. فقط شما قهر بوديد. او قهر نبوده است، چون او با شما قهر نيست و منتظر آشتى كردن شما است. او با بنده اش قهر نمى كند.
علامت آشتى بودن خدا هم چشم و قلبتان است. اگر امشب به طور جدى از گناهان گذشته پشيمان شديد، اين علامت اين است كه بنده من، من با تو قهر نبودم، اگر گريه كرديد، گريه علامت اين است كه با همه آلودگى، قبولت كرده اند.
منبع : پايگاه عرفان
