الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ»
اولًا عرش چيست؟ كلمه عرش به فارسى؛ يعنى كرسى و تخت، خدا در سوره مباركه نمل مى فرمايد:
«أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِها»
يعنى تخت ملكه سبا، اين لغت عرش كه به معنى كرسى است، اين چه نوع كرسى و تختى است، «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ» آن فرشتگانى كه قدرت دارند عرش خدا را حمل كنند، اين عرش چيست؟ «1» عرش طبق هدايت و توضيحات اهل بيت عليهم السلام، مقام فرمانروايى پروردگار عالم با علم، حكمت، عدل، ربوبيت، رحمانيت و رحيميت بى نهايتِ او به كلّ آفرينش است.
البته براى ما قابل حسّ نيست، عرش؛ يعنى مقام فرمانروايى حضرت حقّ بر كل هستى با صفات بى نهايت، كه مجرى اين اراده و كارگردان آن، فرشتگان حامل اين فرمانروايى هستند.
«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ» فرشتگان حاملان عرش الهى هستند، تعداد آنها را كسى نمى داند. قرآن هم بيان نكرده است، ولى فرشتگان به قدرى تعدادشان زياد است كه قابل شمارش نيستند، بنا به نقل كتاب «كامل الزيارات» امام صادق عليه السلام مى فرمايد: از روزى كه أبى عبدالله الحسين عليه السلام در كربلا دفن شده اند، هر شب هفتاد هزار فرشته مأمور هستند از اول شب تا صبح به زيارت ايشان بيايند
|
دلا غافل ز سبحانى چه حاصل |
مطيع نفس شيطانى چه حاصل |
|
|
بود قدر تو افزون از ملائك |
تو قدر خود نمى دانى چه حاصل |
|
به فرشتگان فقط يك بار اجازه داده اند كه به زيارت أبى عبدالله بروند.
ياران خود را مشاهده كنيد بر آنها واجب است، شما را يارى كنند، ياران شما به خاطر تواضع، شما را يارى كردند.
«الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ»
اين افراد حاملان عرش و تسبيح گوى خدا و تحميدگو هستند.
شما «الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ» هستيد؛ يعنى شما اين تشابه را با فرشتگان عرش داريد؛ زيرا بهترين عضو بدن خود را، روى خاك گذاشته ايد و در هر ركعت نماز دو مرتبه مى گوييد، «سبحان ربى الاعلى و بحمده»، يعنى به خدا عرض كرديد كه ما در خاكسارى كامل، تو را تسبيح و حمد مى كنيم.
«وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ»
ملائكه عرش و مقامات بعد از آن، به پروردگار ايمان دارند، چند سال است كه مؤمن هستيد. ما قصد قهر كردن با خدا، پيغمبر و قرآن را نداريم، اين هم يك شباهت شما با ملائكه عرش است.
مسبّحين، تحميدكنندگان و مؤمنان واقعى به شما يارى مى رسانند:
«وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا»
يعنى از پروردگار درخواست مى كنند خدايا! اهل ايمان را كه به ما شباهت دارند، در آمرزش خود غرق كن.
«رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً»
پروردگارا! تو علم و رحمت خود را در تمام هستى قرار دادى و هستى را با علم و رحمت خود گسترش دادى، تو به مؤمنان و به گناهان انسان ها آگاه هستى. آنها را بيامرز، آيا دعاى ملائكه عرش مستجاب است؟
ظرايف آيه را متذكر نمى شوم، زيرا ما ظرفيت ياد گرفتن اين اسرار نداريم. حافظ مى گويد:
آسوده شبى بايد و خوش مهتابى خداوند بايد به ما ظرفيت فهم برخى از اسرار را بدهد؛ زيرا ظرفيت بسيار مهم است.
منبع : پایگاه عرفان
