اهميت تقوا در عمل نيك‏

اين كوشش در راه معنوى، كوشش مادى است، اما راه آن الهى است: «فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى‏ و اتَّقَى‏» اين عطا كننده به شدت اهل اجتناب از هر گناهى است. در عطاى او منت، ريا، خودنمايى و توقع از طرف مقابل نيست، بلكه «وَ اتَّقَى‏» عطاى آن پيچيده به تقواست «وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنَى‏» كه افعل تفضيل است؛ عطا كننده، تقوا هم به خرج داده و نيكوترين نيكى‏ها را هم براى قيامت در نظر گرفته است.

«وَ لَلْأَخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى‏» خداوند نيز اين هزينه و تقوا را به نيكوترين نيكى‏ها به نتيجه مى‏رساند. خدا مى‏فرمايد: «فَسَنُيَسّرُهُ لِلْيُسْرَى‏» راه رسيدن او نتايج كوشش‏هاى مثبت را براى او آسان مى‏كنم، كه اين كار و كوشش در به صورت گره‏گشايى در كارش باشد و در آخرت به صورت بهشت درآيد.