منظور از اين حياتى كه در تعبير مزبور از زندگانى امام حسين عليه السلام شده، فقط حيات انسانى است؛ آن حياتى كه در خطّ انسان بودن است، و صفت رذيله اى هم در آن ديده نمى شود، و در چهره آن، تمام صفات عالى انسانى منعكس مى باشد.
سعدى چنين حياتى را اين گونه توصيف مى كند:
تن آدمى شريف است به جان آدميت نه همين لباس زيباست نشان آدميت
اگر آدمى به چشم است و دهان و گوش و بينى چه ميان نقش ديوار و ميان آدميتمنبع : پایگاه عرفان
