در نگاهى كوتاه به آثار ديندارى به معناى واقعى در آيات كتاب خدا قرآن مجيد، ما مى بينيم كه اين آثار تقريباً در اغلب سوره ها آمده است. آدرس تعدادى از اين آيات بيان مى شود، و هر كس مى تواند با مراجعه به قرآن مجيد آن آثار را ببيند. چنين كسى مى تواند پيش خود حساب كند، اگر در مملكتى مثل مملكت خودمان كه طبق آمار رسمى حدود هفتاد ميليون جمعيت دارد، همه ديندار به معناى واقعى بودند و از وجود همه آن ها اين آثار و اين بركات آشكار مى شد، مملكت ما چه مملكتى مى توانست باشد.
يكى از آن آياتى كه پانزده اثر از ديندارى واقعى را بيان مى كند، آى صد و هفتاد و هفت سور مباركه بقره است. از اين آيه تا نزديك به آخر سوره آل عمران، آيه صد و نود و يك، آثار ديندارى به معناى واقعى بيان شده است؛ هم چنين، در اواخر سور مبارك فرقان، از آيه شصت و سه به بعد: وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً ...، و سور مبارك معارج در اواخر قرآن، از آى بيست و دوم به بعد: إِلَّا الْمُصَلِّينَ .... آثار ديندارى بيان شده است.
اگر كلّ جامعه، همگى ديندار واقعى باشند، طبق اين آيات، در آن جامعه فتنه نخواهد بود؛ فساد نخواهد بود؛ اضطراب و ندامتى نخواهد بود؛ ابداً مال مردم خورى نخواهد بود؛ گناه كبيره نخواهد بود.
البته، يك بخش ديگر از اين آيات هم ده آى سور مبارك مومنون است و بخشى از آثار ديندارى را هم بايد در روايات ديد. بخش عمده اى از آثار ديندارى را هم بايد در اعمال دينداران ديد. مثلًا يك حالتِ ديندار، حالتِ رقت و نازك دلى است؛ به عبارت ديگر، آن ها حالتِ رحم و حالتِ محبت دارند.
منبع : پایگاه عرفان
