قبول كردن دعوت شيطان

 اميرالمؤمنين مى فرمايد: تلخى قبول دعوت شيطان، آتش جهنم است كه:

  » وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْهَالِكَ مَنْ هَلَكَ دِينُهُ وَ الْحَرِيبَ مَنْ حُرِبَ دِينُهُ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا فَقْرَ بَعْدَ الْجَنَّةِ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا غِنَى بَعْدَ النَّارِ لَا يُفَكُّ أَسِيرُهَا وَ لَا يَبْرَأُ ضَرِيرُهَا «

  شيعيان من مواظب باشيد كه اسير عذاب نشويد، كه هر كس اسير عذاب بشود نجات ندارد و هر كس مريض جهنم بشود شفا ندارد، خيلى موقر مى توانيد با شياطين انسى برخورد كنى، وسوسه شان را عمل نكنى.

 اين شياطين جنى و انسى، اولياى خدا، عرفا، علما و همه مردم را وسوسه مى كرده، عرفا هم وسوسه مى كرده تنها طايفه اى كه وسوسه نمى شدند فقط انبيا و ائمه بودند، در بين زنان فقط حضرت مريم و حضرت زهرا و زينب كبرى بودند. در ميان غير معصومين فقط على اكبر و قمر بنى هاشم بوده است، اينها مصون از وسوسه كل شياطين بودند.

 ولى  ما مصونيت نداريم همين شك در ركعات نماز از وسوسه هاى شيطان است، خداى متعال مى دانسته كه ما در برابر وسوسه ها مصونيت نداريم، از اينرو احكام شكيات را درست كرده است.

 خدا مى فرمايد: من برايت وصله درست كردم به نام شكيات، يك عملياتى است عمل مى كنى نمازت را وصله مى كنى، من نمازت را قبول مى كنم، بهشت هم به تو خواهم داد.

 قرآن مجيد مى گويد: گوش ندادن به امر شياطين به فحشا و منكرات، به ذائقه ما تلخ است.

 امام باقر عليه السلام مى فرمايد:

  » الْجَنَّةُ مَحْفُوفَةٌ بِالْمَكَارِهِ «

  اين تلخى صبر در برابر گناه، تلخى شركت نكردن در جلسه گناه، تلخى نيفتادن در فحشا و منكرات كه خيلى خوشمزه و لذيذ است و مثل تلخى وسط گل مى ماند كه تمام زنبورهاى عسل رويش مى نشينند اين ماده را مى خورند، تحمل مى كنند، سه ماه بعد كه اين تلخى ها را خوردند اين عسل را از آن تلخى  بيرون مى دهند.

  » وَ أَوْحى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذي مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ «

 بندگان من! اين ماده تلخ گل چه عسلى داده است، از صبر تلخ شما، بهشت را مى چشانم. مقدارى تلخى را تحمل كنيد.