دليل دلسوزى انبيا عليهم السلام و نخواستن مزد

 پرونده گذشته قبل از نبوت ، معجزات و حالت دلسوزى شديد انبيا عليهم السلام نسبت به مردم و اين كه پيوسته اعلام مى‏كردند :

  » لَّآ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا «

  ما در مقابل زحمتى كه براى بيدارى شما مى‏كشيم ، تا آخر عمر حتى دانه‏اى گندم از شما مزد نمى‏خواهيم . اين بهترين دليل بر صدق ادعا و گفتار انبيا عليهم السلام است .

 پس انبياء عليهم السلام مردم را به اين كه بعد از اين دنيا ، دنياى ديگرى وجود دارد و اعمال صالح و حالات پاك شما در روز قيامت ، به بهشت تبديل مى‏شود ، بشارت مى‏دادند و نسبت به اين كه حالات و اعمال زشت شما به عذاب تبديل مى‏شود ، مى‏ترساندند و راست مى‏گفتند ؛ چون دليلى نداشت كه دروغ بگويند . كسى بايد دروغ بگويد كه به دنبال پول و مقام است و مى‏خواهد از راه دروغ، اين‏ها را به دست بياورد ، اما انبيا عليهم السلام به دنبال چيزى جز ابلاغ وحى نبودند .

 آنها با آيات صد و چهارده كتاب نازل شده ، بينايى و بصيرت خود ، عالم بعد را براى مردم توضيح دادند و سخت باورى مردم را نسبت به زنده شدن مردگان خيلى زيبا علاج كردند . بعضى از انبيا عليهم السلام آن را مستدلّ علاج كرده‏اند . بخشى از آن را خدا در قرآن نقل مى‏كند :

  » أَوَ لَمْ يَرَ الْإِنسَنُ «

  »يرى « در اينجا به معنى علم و آگاهى است ، نه به معنى ديدن . در ادبيات عرب اسم اين استفهام را كه با همزه شروع شده ، استفهام انكارى گذاشته‏اند : آيا نمى‏دانست ؟ يعنى مى‏دانست .