آرى! شيطان انسان را گول مى زند و بعد فرصت ها را از او مى گيرد و در چاه مى اندازد به طورى كه با سلامت نمى توانى بيرون بيايى.
عبدالملك مروان در لحظه احتضار هفتاد و چهار سال داشت، به كارمندان كاخ شام گفت: من را ببريد اتاق بالا كه از چهار طرف پنجره به باغات شام باز مى شود، رختخواب او را بردند خواباندند، يك نظرى به اطراف انداخت يك دقيقه به مرگش، سرش را بلند كرد، گفت: خدايا! عمرى را من گناه كردم، معصيت كردم، ظلم كردم، مال مردم را بردم، حكومت را غصب كردم، الان دلم مى خواهد لحظه مرگ توبه كنم و بميرم، چون از تو بدم مى آيد توبه نمى كنم، اين را گفت و مرد.
دنيا تو را در چاله مى اندازد، فرصت را هم مى گيرد، سر خدا هم كه كلاه نمى رود كه بگويم حالا مى روم، هر كارى مى خواهم مى كنم، بعد كه پير شدم، خوب مى شوم، فرصت به تو نمى دهند كه خوب بشوى، از اول بايد خوب بود و خوب هم حركت كرد، و خوب هم مرد.
منبع : پایگاه عرفان
