آراستگى به ايمان

خداوند در سوره مباركه حجرات مى‏فرمايد :

 « حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الاْءِيمَانَ و زَيَّنَهُ‏و فِى قُلُوبِكُمْ »[17]

 كسى كه به من دل ببندد، ايمان را محبوب او مى‏كنم. وقتى ايمان را محبوبت كردم، بسيار خوب مى‏شوى و عاشق پيامبر و اميرالمؤمنين و سيد الشهدا  عليهم‏السلام مى‏شوى ؛ چون اينان را در دل شما زينت مى‏دهم. هر چه را دل زيبا بيابد، عاشق آن مى‏شود. بلال عاشق پيامبر بود ؛ چون حُسن ايشان در دل او جلوه كرده بود. كار چشم نيست. پيامبر در چهل سالگى مبعوث شدند. عموى ايشان، ابولهب 53 سال ايشان را مى‏ديد ؛ اما آن حضرت را دوست نداشت. قرآن مى‏فرمايد :

 « وَتَرَلـهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لاَ يُبْصِرُونَ »[18]

 تو را مى‏بينند، اما زيبايى تو را درك نمى‏كنند. چرا؟ چون دلشان در پرده شقاوت است ؛ اما كسى كه دل به من داده است، ديگر كارى به چشم او ندارم. در دل او حقايق را مى‏آرايم.

على  عليه‏السلام را در دل خود مى‏بيند كه چه زيبايى بى نهايتى است. اين، كار خدا است. به من دل بدهيد، من نقاش ازل و ابد هستم، ببينيد در دل شما چه چيزى نقاشى مى‏كنم.