لطفا منتظر باشید

از كوزه همان تراود كه در اوست

  • تاریخ انتشار:   21 آذر 1392
  • تعداد بازدید:   363

 

و به قول قرآن :

 « كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ »

هر كس بر اساس خطوط باطن خود رفتار مى‏كند.

 اين يك بخش از سوره مباركه يوسف است كه نماد اين آيات، يك انسان با تربيت به نام يوسف است. در بخش ديگر هم سخن از باطن شرك آلوده و منافقانه و باطن كثيف است كه اعضا و جوارح اين باطن، كارى را كه مى‏كنند، تحت حاكميت آن باطن مى‏كنند. نماد اين بخش از آيات، خانمى به نام زليخا است. قرآن مجيد از اين باطن، به «نفس» تعبير مى‏كند. چه باطن يوسف و چه باطن زليخا باشد.

نفس به معناى خود طبيعى و زنده كه نقش مى‏پذيرد. دلى كه بيمار است، چشمش هرزه است. لازم نيست كه اين چشم هرزه بى‏دين باشد. اين صاحب دل، اگر هم كافر نباشد، از نظر ايمان ضعيف است و ايمانى ناقص دارد. ايمانى قوى و مسلط نيست كه اعضا و جوارح را كنترل كند. ايمان اين گونه افراد، توان كنترل اعضا را ندارد و علّت اين ضعف نيز، تقصير خود ايشان است كه ايمان را بالاتر نبردند و نقص را برطرف نكردند. خود حضرت در اين بخش از سخن، آيات سوره كهف را مى‏خواند و مى‏فرمايد :

 « إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ »

منبع :
نظرات کاربران (0)
ارسال دیدگاه