فروغىدر كتاب سير حكمت در اروپا، از هفت حكيم نام مى برد كه مربوط به سه هزار سال قبل از ميلاد مسيح هستند. حكماى سبعه يوناني كه امهات مسايل فلسفى را، همين مسايلي كه معروف به حكمت متعاليه است، با تمام اصطلاحاتش در رساله هاى خود آورده‌اند. فروغي مى گويد: يكي از اين حكما، روزي كار جالبى كرد. يكى از شاگردها ديد استاد چراغى را روشن كرده و با چراغ مى گردد؛ يعنى نگاه مى كند و نگاه جستجويى هم دارد. به استاد گفت: استاد! مگر الان روز نيست. استاد گفت: بله. شاگرد گفت: پس چرا شما چراغ به دست گرفتى؟ استاد گفت: كارى دارم. شاگرد گفت: كارت چيست؟ استاد گفت: شاگرد! دست از دلم بردار. به خدا، از صبح كه اين چراغ را روشن كردم تا حالا دارم در اين شهر مى گردم و به دنبال آدم هستم.
منبع : پایگاه عرفان
