آشنايی با كرامات اهل بيت(ع)، ص: 12

مالك اشتر در روز روشن ديد كه كنار درختی علی (ع) تك و تنها نشسته و زار زار دارد گريه می كند. گفت: علی جان! برای چی گريه می كنی؟ فرمود: از دست مردم، به اندازه ريگ ها و تك تك پشم هايی كه روی بدن گوسفندان است، به من ظلم شده است. دلم را آب كرديد، خدايا! من را بگير. مالك! امان از

دست مردم، زبان مردم، قضاوت مردم، تهمت مردم، سستی مردم.