پرسشها و پاسخها، ص: 67

سؤال 10:

تسبيح موجودات كه در آيات قرآن و روايات مطرح شده به چه معنا است؟

تسبيح در لغت همان طور كه در معنای سبحان اللَّه گذشت به معنی تنزيه از نقايص است هر گاه موجودی را از نقايص و عيوب، تنزيه و تقديس نماييم آن را تسبيح گفته ايم.

در قرآن كريم «1» تسبيح موجودات با تعبيرهای مختلف بيان شده است. گاهی تسبيح موجودات را يك امر عمومی كه همه موجودات را در بر می گيرد مطرح می كند كه صريح ترين آيه در اين مورد در سوره مباركه اسرا است چنان كه می فرمايد:

«تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ إِنْ مِنْ شَيْ ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً» «2».

آسمان های هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست، او را تسبيح می گويند، وهيچ چيزی نيست مگر اينكه همراه با ستايش، تسبيح او می گويد، ولی شما تسبيح آنها را نمی فهميد، يقيناً او بردبار و بسيار آمرزنده است.

گاهی از تسبيح فرشتگان به طور صريح يا كنايه سخن می گويد آن جا كه می فرمايد:

______________________________
(1) حديد (57): 1؛ حشر (59): 1 و 24؛ صف (61): 1؛ جمعه (62): 1؛ تغابن (64): 1.

(2) اسراء (17): 44.