ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 108

دعای 18 بلا و عافيت

خدايا! تو را سپاس بر سرنوشت خوبی كه مقدّر می كنی، و بر بلا و مصيبتت كه از من می گردانی؛ پس بهره ام را از رحمتت، در اين عافيتی كه در زندگی دنيا به من عنايت كرده ای منحصر مكن؛ كه در نتيجه به سبب آنچه كه دوست دارم بدبخت شوم، و ديگری به خاطر آنچه كه خوش ندارم، خوشبخت شود، و اگر عافيتی كه روز را در آن به شب می رسانم، يا شب را در آن به روز می رسانم، مقدّمه بلايی است كه قطع نمی شود، و پيشاپيش بار سنگينی است كه بر طرف نمی گردد، پس آنچه را برايم به تأخير انداخته ای، پيش انداز، و آنچه را پيش انداخته ای به تأخير افكن؛ زيرا چيزی كه پايانش فنا و نابودی است، بسيار فراوان به حساب نمی آيد و آنچه عاقبتش بقا و هميشگی است، اندك و كم نمی باشد، و بر محمّد و آلش درود فرست.