ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 46
دعای 6 نيايش در بامداد و شامگاه
سپاس مخصوص خداست، كه شب و روز را به نيرويش آفريد و به قدرتش ميان آن دو جدايی ايجاد كرد و برای هر يك از آنها مرزی مشخص و زمانی گسترده قرار داد. هر كدام را در درون ديگری وارد می كند، به سرنوشت و تقديری كه از جانب او، برای بندگان مقرّر شده، تا آنان را به اين وسيله روزی رساند و رشد و پرورششان دهد. پس شب را برای بندگان آفريد، تا در آن از حركات خستگی آور و برپا ايستادن های رنج زا بياسايند و آن را پوششی قرار داد تا از آسايش و خوابش بهره مند شوند و نهايتاً از بركت نعمت شب، پيمانه وجودشان از نشاط و نيرو لبريز شود و به وسيله آن به لذّت و كام دل رسند.
و روز را برای بندگان روشنی بخش آفريد، تا در آن به طلب فضل و احسانش برآيند، و آن را وسيله و ابزاری برای رسيدن به رزق و روزيش قرار دهند، و در زمين او از پی به دست آوردن آنچه در آن سود بدون تأخير و سريع دنيای آنهاست، و نيز رسيدن به منفعت دائمی آخرتشان به راه افتند. به تمام اين امور كارشان را اصلاح می كند، و كردارشان را می آزمايد، و می نگرد كه در اوقات طاعتش و جايگاه های واجباتش، و موارد احكامش چگونه اند. تا كسانی را كه بد كردند، به خاطر كار زشتشان، جزا دهد و آنان را كه خوبی كردند، با
