ترجمه قرآن كريم، ص: 420
32- مكّی 30 آيه
به نام خدا كه رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش هميشگی
الم
نازل كردن اين كتاب كه هيچ ترديدی در [وحی بودن ] آن نيست، از سوی پروردگار جهانيان است.
آيا [مشركان لجوج ] می گويند: [پيامبر] آن را از نزد خود ساخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنين نيست ] بلكه آن [كتابی ] حق است [كه ] از سوی پروردگارت [نازل شده است ]، تا به مردمی كه پيش از تو هيچ بيم دهنده ای برای آنان نيامده است بيم دهی برای اين كه هدايت يابند.
خداست كه آسمان ها و زمين را و آنچه را ميان آنهاست در شش روز آفريد، سپس بر تخت فرمانروايی و تدبير امور آفرينش چيره شد. برای شما در برابر او هيچ ياور و شفاعت كننده ای نيست، [با اين حال ] آيا متذكّر و هوشيار نمی شويد؟
[همه ] امور را [همواره ] از آسمان تا زمين تدبير و تنظيم می كند، سپس در روزی كه اندازه آن به شمارش شما هزار سال است به سوی او بالا می رود.
اين است دانای نهان و آشكار كه توانای شكست ناپذير و مهربان است،
همان كسی كه آنچه را آفريد نيكو ساخت، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد،
سپس نسل او را از چكيده ای از آب بی مقدار قرار داد،
آن گاه او را [از جهت اندام ] درست و معتدل ساخت، و از روح خود در وی دميد و برای شما گوش و چشم و قلب آفريد در حالی كه اندك سپاس گزاری می كنيد.
[منكران لجوج ] گفتند: آيا زمانی كه [پس از مردنمان بدن ما ريز ريز شد و پوسيد و] در زمين گم شديم، آيا به راستی ما در آفرينشی جديد خواهيم آمد؟ [نه اينكه اين لجوجان متكبر فقط منكر قدرت حق باشند] بلكه
