ترجمه قرآن كريم، ص: 590
سوره عبس
به نام خدا كه رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش هميشگی
چهره در هم كشيد و روی گردانيد،
از اينكه آن مرد نابينا نزد او آمد!
تو چه می دانی شايد او [در پرتو تعاليم اسلام از آلودگی ] پاك و پاكيزه شود
يا متذكّر [حقايق ] گردد و آن تذكر او را سود دهد؛
اما كسی كه خود را ثروتمند نشان می دهد
تو به او روی می آوری [و نسبت به وی اهتمام می ورزی ]
در حالی كه اگر او نخواهد خود را [از آلودگی های باطنی و عملی ] پاك كند تكليفی بر عهده تو [نسبت به او] نيست؛
و اما آنكه شتابان نزد تو آمد
در حالی كه [از پروردگارش ] می ترسد،
تو [با روی گردانی ] از او به ديگران می پردازی.
اين چنين [برخوردی شايسته ] نيست، بی ترديد اين آيات قرآن مايه پند است.
پس هركه خواست از آن پند گيرد،
در صحيفه هايی است ارزشمند
بلند مرتبه و پاكيزه
در دست سفيرانی
بزرگوار و نيكوكار.
مرگ بر انسان، چه كافر و ناسپاس است!
[خدا] او را از چه چيز آفريده؟
از نطفه ای [ناچيز و بی مقدار] آفريده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام ] اندازه لازم عطا كرد.
آن گاه راه [هدايت و سعادت و خير و طاعت ] را برايش آسان ساخت.
سپس او را ميراند و در گور نهاد،
و هنگامی كه بخواهد او را زنده می كند.
اين چنين نيست [كه انسان با همه نعمت هايی كه در اختيار دارد وظيفه اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده اند به جا نياورده است.
انسان بايد با تأمل به خوراكش بنگرد
كه ما [از آسمان ] آب فراوانی فرو ريختيم.
سپس زمين را [به صورتی سودمند] از هم شكافتيم.
پس در آن دانه های فراوانی رويانديم،
و انگور و سبزيجات
و زيتون و درخت خرما
و بوستان های پر از درخت تناور و بزرگ
و ميوه و چراگاه
تا مايه برخورداری شما و دام هايتان باشد.
پس زمانی كه آن بانگ هولناك و مهيب در رسد،
و آن روزی است كه آدمی فرار می كند، از برادرش
و از مادر و پدرش
و از همسر و فرزندانش
در آن روز هركسی از آنان را كاری است كه او را به خود مشغول می كند [تا جايی كه نمی گذارد به چيز ديگری بپردازد.]
در آن روز چهره هايی درخشان و نورانی است
خندان و خوشحال
و در