ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1026

خدايا به بخشش و كرمت به تو تقرّب می جويم، و به محمّد بنده و فرستاده ات به تو تقرّب می جويم، و به فرشتگان مقرّب و پيامبران مرسلت و به حقيقتت به تو تقرّب می جويم. خدايا تو از من بی نيازی، و من به تو نيازمند، تو بی نيازی و من به تو نيازمند، لغزشم را ناديده گرفتی، و گناهانم را پوشاندی، امروز حاجتم را برآور، به زشتی آنچه كه از من خبر داری عذابم مكن، بلكه گذشت و بخشش تو مرا فرا گيرد.

سپس آن حضرت به سجده می افتاد و می گفت: ای اهل تقوا و آمرزش ای نيكوكار، ای مهربان، تو از پدر و مادرم و همه خلايق به من نيكوكارتری، مرا با برآمدن حاجت، و دعای اجابت شده، و صدای مورد رحمتت قرار گرفته بازگردان، به حقيقت تو انواع بلاها را از من برطرف كردی چهارم: از امام جواد عليه السّلام نقل شده: زمانی كه از نماز واجب فارغ شدی بگو: راضی شدم به خدا كه پروردگارم باشد، و به محمّد برای پيامبری و به اسلام برای دينم، و به قرآن برای كتابم و به فلان و فلان [به جای فلان و فلان بگو: و به علی و الحسن و الحسين و علی و محمّد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و الحجّة] پيشوايانم، خدايا ولیّ ات فلان [به جای فلان بگو: القائم الحجّة] را حفظ كن از پيش رو و پشت سر، و از جانب راست و چپ و از بالای سر و پايين پايش، و بر عمرش بيفزا، و او را قيام كننده به امرت، و پيروز كننده دينت قرار ده، و آنچه دوست دارد به او بنمايان، و آنچه نسبت به خودش و ذريه و اهل مال و شيعه اش چشمش را روشن می كند و به او نشان بده. و از جانب او درباره دشمنانش از آنچه حذر می كنند به آنان بنما، و درباره آنها آنچه را دوست دارد، و چشمش به آن روشن می شود به او بنمايان، و سينه های او، و سينه های مردم مؤمن را شفا بده و فرمود: چون رسول خدا صلی اللّه عليه و آله از نماز