حلال و حرام مالی، ص: 620

گنهكار و حرام خواری كه توبه حقيقی نكند و بميرد، قطعاً راه نجاتی ندارد. در صورتی نجات دارد كه خانواده او تمام اموالی را كه اين فرد به حرام تصرف كرده به صاحبان اصلی مال، برگردانند.

تاجر فرش هفتاد ساله ای كه اهل اصفهان است به من گفت: من كارمند اداره بودم، آخرين حقوق قبل از بازنشسته شدنم، حدود صد و چهل هزار تومان بود.

ولی در سی سالی كه در اداره بودم آن قدر از اداره دزدی كردم كه توانستم با آن پول مغازه ای در بازار تهران به قيمت صد ميليون، يك ويلا در شمال چهل ميليون، يك خانه هم در تهران نود ميليون بخرم، به دخترم نيز جهيزيه كامل دادم و حالا پير شدم، می خواهم توبه كنم چه كار كنم؟ گفتم: چه نوع توبه ای؟ گفت: توبه ای يادم بده كه كاری به پول، خانه، مغازه و ويلای شمال نداشته باشد. گفتم: چنين توبه وجود ندارد.

اين كج فهمی درد بسيار سنگينی است و اگر گناه ادامه پيدا بكند، توبه آن خيلی سخت می شود.

اين هم يكی از كج فهمی ها است كه يك منبری وقتی قوانين دين، حلال و حرام و نظام اسلام را می گويد، بعضی از مردم می گويند: خدا خيلی سفت، سخت و خشن است. پس می خواستيد كه فقط نگاه كند كه آيات قرآن او را پشت سر بيندازيم، آيات حجابش را پاره پاره بكنيم، عرق بخوريم، ورق بازی بكنيم، ربا هم بخوريم، بعد هم بگوييم: «استغفر الله ربّی و اتوب اليه»، خدا هم بگويد: چون من خدای بامحبتی هستم تو را می بخشم بفرماييد، در بهشت، امام حسين روی تخت منتظر تو است، اين طوری خدا خوب است!!؟

آنچه كه خداوند بر ما حرام كرده و اين درِ توبه ای را كه به روی ما باز كرده است، از كثرت رحمت و محبت او می باشد، اگر درِ توبه را باز نمی كرد، با يك گناه آدم جهنّمی می شد. چون ديگر كاری نمی توانست بكند.