دعای 50 ( دعا در مقام ترس از خدا ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! تو مرا كامل و بى‌عيب و نقص آفريدى، و در كودكى مرا پرورش دادى، و به اندازه‌ى كافى روزى به من عطا فرمودى،

(2) بار خدايا! آنچه در كتابت كه نازل فرموده‌اى، و بندگانت را به آن بشارت داده‌اى چنين يافته‌ام كه فرموده‌اى: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده‌ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى‌آمرزد» و پيش از اين آنچه از من سرزده تو دانسته‌اى، و نيز اعمالى كه من مرتكب شده‌ام تو به آنها از من داناترى، پس واى بر رسوائى من از آنچه كه نوشته‌ى تو در مورد من شمرده و ثبت كرده است.

(3) پس اگر در مواقفى از عفو و بخشش عالم گير تو - كه اميد من به همان مواقف است - نبود قطعا خود را تباه مى‌ساختم، و اگر كسى را ياراى فرار از حضور پروردگارش مى‌بود راستى من سزاوارتر بودم كه از تو بگريزم، و توئى كه هيچ رازى در زمين و آسمان بر تو پوشيده نمى‌ماند مگر اين كه همه را آشكارا سازى، و از هر جزا دهنده و حسابگرى بى‌نيازى.

(4) بار خدايا! مى‌دانم كه اگر فرار كنم تو جوينده‌ى منى، و اگر بگريزم تو يابنده‌ى منى، پس اينك منم در پيشگاهت خاضع، ذليل و روى بر خاك نهاده‌ام، اگر مرا كيفر كنى من سزاوار آنم، و اين كيفر از ناحيه‌ى تو اى پروردگار من عدل است، و اگر مرا ببخشى و عفو نمايى پس از ديرباز عفوت شامل شده و جامه‌ى عافيت و تندرسيت را بر من پوشانده‌اى.

(5) بار خدايا! قسم به نامهاى پنهان شده‌ات، و به جمال و جلالت از تو مى‌خواهم كه بر اين نفس و جان بى‌تاب و اين مشت استخوان سست كه تاب تحمل حرارت خورشيدت را ندارد پس چگونه مى‌تواند تحمل آتش جهنمت را داشته باشد؟، و آن نفسى كه طاقت شنيدن صداى رعد را ندارد چگونه مى‌تواند بانگ خشم و غضبت را بشنود؟

(6) پس بار خدايا! برمن رحم كن زيرا من مردى ذليل و خوارم، و قدر و منزلتم اندك است، و عذاب و كيفر من چيزى نيست كه به اندازه‌ى ذره‌اى بر ملك و حكومتت بيفزايد، و اگر عذاب من چيزى بود كه در پادشاهيت مى‌افزود از تو درخواست مى‌كردم كه صبر و شكيبايى بر آن را به من عطا كنى

(7) پس بر من رحم و مهربانى كن اى مهربانان، و از گناهان من درگذر اى صاحب جلال و اكرام، و توبه‌ام را بپذيرى، زيرا توئى توبه‌پذير مهربان.