خدا در سوره لقمان مى فرمايد:
« وَ وَصَّيْنَا الاْءِنسَـنَ بِوَ لِدَيْهِ حُسْنًا »
من تمام انسانها را نسبت به پدر و مادر سفارش كردم، اما يك امتياز به مادر مى دهم:
« حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ »
يك ماه به يك ماه كه تو در شكم مادرت بزرگ تر مى شدى، مادرت ضعف بيشترى مى گرفت، چون تو از شيره وجود او مى كشيدى، ويتامين هاى بدن او كم مى شد، چند ماه كه حالت استفراغ شديد، چند ماه بى حالى، وقت زاييدن هم كه تا كنار ملك الموت آمد و برگشت، بعضى از آنها هم كه مردند.
« وَ فِصَــلُهُ فِى عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِى وَ لِوَ لِدَيْكَ إِلَىَّ الْمَصِيرُ »
دو سال هم كه به تو شير داد. از منِ خدا كه به تو پدر و مادر دادم، تشكر كن! و به اندازه اى كه از من تشكر مى كنى، از آن دو هم تشكر كن! يعنى آن دو را هم كنار من بگذار.
اى فرزند! در قيامت به دادگاه من برمى گردى، اگر از پدر و مادرت كم بگذارى، از همه اعمالت در قيامت كم مى گذارم.
منبع : پایگاه عرفان
