عنايت خدا به توبه كننده واقعى

من با او در يك سفر مشهد همراه بودم، چه حالى داشت، اين مرد با آن همه سوء سابقه چطورى مُرد؟

روز مردن زن و بچه‏اش دورش بودند، مى‏گفت: غصه نخوريد، در اين رختخواب تا چشمم به حسين عليه‏السلام نيافتد، نمى‏ميرم. ناراحت من نباشيد، مى‏آيد، او آقاى وفادارى است.

چشمش به در بود، زن و بچه‏اش مى‏گفتند: دم مرگ كه همه وحشت دارند، خيلى آرام، با يك لبخند گفت: «السلام عليك يا أباعبدالله» بعد هم جان داد.