اما شرح صدر را از چه راهى بايد به دست آورد ؟ از فهم قرآن . وقتى كسى اين آيه را مى خواند :
» مَّآ أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ «
هر بلايى بر سر شما مى آيد ، از دست خود شما است ، پس از خدا ، عالم ، طبيعت و مردم نبايد گله مند باشيد .
هر چه خوبى به تو مى رسد ، از جانب خدا است ، پس راه هاى ورود رنج ها و بلاها و مشكلات را به روى خود ببند و راه رسيدن خوبى ها را از جانب خدا به روى خود باز بگذار .
اين آيه را كسى به خودش القا كند ، آدم با حوصله اى مى شود. به تعبير امام صادق عليه السلام ؛ اين سر درد گرفتن ، زمين خوردن ، پا يا پيشانى شكستن ، خونى كه از بينى مى آيد ، هيچ كدام از اين ها جز از طريق ارتكاب گناه به تو نرسيده است . درب گناهان را ببند و درب خوبى ها را باز كن ، بعد ببينيد كه چگونه حوصله و شرح صدر شما بالا مى رود . هم حوصله خدا را داريد ، هم حوصله خلق خدا را و هم خود را تبرئه نمى كنيد :
» وَ مَآ أُبَرِّئُ نَفْسِى إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّى «
منبع : پایگاه عرفان