دلالت اعضا بر اعمال

 پوست تازگى و شادابى دارد ، مانند شادابى برگ گل به هنگام سحر . شادابى گل گواه چيست ؟ گواه صالحى ، پاكى ، صفا و متعادل بودن هوا . ولى در گرماى بعد از ظهر ديگر گل نمى‏تواند خود را روى ساقه نگهدارد .

 روز قيامت عده‏اى وارد قيامت مى‏شوند ، در حالى كه چهره آنها ناعم است:

  » وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ «

  ناعم يعنى شاد ، خرم و تازه . انسانى كه خداوند قبرش را تازه شكافته است و او از قبر بيرون آمده است ، طبيعتاً بايد گرفته ، خسته ، كسل ، ناهماهنگ و نامتعادل باشد ، ولى پروردگار مى‏فرمايد : چهره آنها شاد ، خرم و تازه است .

 اين چهره‏ها گواهى مى‏دهند كه اعمال صاحبان آنها در دنيا اعمال و اخلاق خوبى بوده است .

 عده‏اى را نيز مى‏فرمايد :

  » وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَشِعَةٌ «

  خشع يعنى افتاده ، نامتعادل و غير طبيعى . همين نامتعادل و غير طبيعى بودن ، گواه بر بدى اوست . خود چهره ، دست و پا پرونده است . اعمالى كه پاى ما مى‏نويسند ، اوراقى كه عمل در آن ثبت مى‏شود ، وجود خود انسان است .

 كتاب قيامت خود انسان است . كتاب هر كسى را به دست خودش مى‏دهند ؛ يعنى شما را به خودتان ارائه مى‏دهند . تا چشم شما باز مى‏شود ، اعمال خود را مى‏بينيد .