اين حديث، خيلى مهم است. ايدز، آنفولانزاى مرغى، طوفان هايى كه از سر ساختمان بيست طبقه رد مى شود، امام رضا عليه السلام مى فرمايد:
« كُلَّما أَحْدَثَ العِبادُ مِنَ الذُّنُوبِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللّهُ لَهُمْ مِنَ البَلاءِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ »
مردم هر گناه جديدى را كه قبلاً سابقه نداشته است اختراع كنند، خدا نيز بلاهايى را بر آنها مسلط مى كند كه قبلاً در بشر سابقه نداشته است.
همه دكترها در آزمايشگاه ها سعى كنند، خدا نمى گذارد كه دواى آن دردها را پيدا كنند. به خصوص جديدا كه طبّ از علوم يقينى در آمده و مى گويند: احتمالاً، شايد. تغيير و تحولش نيز عجيب است، روزى اعلام مى كنند: هر كس مى خواهد سرطان نگيرد، اين ماده را بخورد، دو سال بعد اعلام مى كنند: اين ماده جزء مواد سرطان زا است. اصلاً خدا طبّ را متحير كرده و آن را به تناقض گويى كامل انداخته است تا بدانيد كه همه اين بلاها به خاطر گناهان است.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
« عَجَبْتُ لِمَنْ يَحْتَمِى مِنَ الطَّعامِ مخافَةَ الداء كيفَ لايحتمى مِنَ الذنوب مَخافَةَ النّار »
در شگفت هستم از مرد و زنى كه از ترس بيمارى فلان غذا را نمى خورند، ولى چگونه اين ها از گناهانى كه خدا وعده عذاب قطعى داده است، كناره گيرى نمى كنند؟ از اين كه دل درد بگيرند، مى ترسند، اما از عذاب جهنم نمى ترسند.
منبع : پایگاه عرفان
