ايامى كه در قم تحصيل مى كردم در مسجدى براى نماز حاضر مى شدم كه امام مسجد از مدرسان بزرگ و از مجتهدان عالى مقام و صاحب صد و چند جلد تأليف علمى بود و زهد و ورع و پارسايى و فرار از رياست و هوا از وجود او مى باريد و جز اهل علم او را نمى شناختند.
به تدريج با او آشنا شدم، پاره اى از مشكلات روحيم را با او در ميان مى گذاشتم از او سؤال كردم اين همه دانش وافر را چگونه و در چند سال آموختيد و اين همه توفيق براى تأليف از كجا يافتيد؟!
فرمود: در شهر خود كه زمستان كم نظير دارد، در سن جوانى و در بحبوحه شهوت طلبه بودم، برف زيادى باريده بود، سرما كولاك مى كرد، هوا تازه تاريك شده بود، زن جوانى درب حجره ام را زد، باز كردم، گفت: از قريه چند فرسخى براى خريد به شهر آمده بودم وقت گذشت، اگر بخواهم تنها برگردم خطر دچار شدن به گرگ و ديگر خطرها در پى دارم، امشب مرا بپذير، پس از نماز صبح مى روم.
راست مى گفت، دلم به حالش سوخت. او را پذيرفتم، زير كرسى نشست و پس از مدتى خوابش برد.
شيطان به سختى وسوسه ام كرد، براى رضاى خدا با عبايى پاره از حجره بيرون آمدم و به مسجد مدرسه رفتم. سرما سنگ را متلاشى مى كرد تا صبح در مسجد به سر بردم، از شدت برف و كولاك و سرما خوابم نبرد، اذان صبح را گفتند، نماز خواندم، در حالى كه چند بار هيولاى مرگ را بالاى سرم ديده بودم به حجره رفتم، زن بيدار شده بود، از من تشكّر كرد و رفت.
از آن روز به بعد عقلى ديگر و نفس و روحى ديگر پيدا كردم علوم را به سرعت درس مى گرفتم و به سرعت مى فهميدم و ترقى مى كردم و از لطف خداوند اين همه تأليف به يادگار گذاشتم!!
|
به كعبه رفتم وزانجا هواى كوى تو كردم |
جمال كعبه تماشا به ياد روى تو كردم |
|
|
شعار كعبه چو ديدم سياه دست تمنا |
دراز جانب شعر سياه موى تو كردم |
|
|
چو حلقه در كعبه به صد نياز گرفتم |
دعاى حلقه گيسوى مشكبوى تو كردم |
|
|
نهاده خلق حرم سوى كعبه روى عبادت |
من از ميان همه روى دل به سوى تو كردم |
|
|
مرا به هيچ مقامى نبود غير تو گامى |
طواف و سعى كه كردم به جستجوى تو كردم |
|
|
به موقف عرفات ايستاده خلق دعا خوان |
من از دعا لب خود بسته گفتگوى تو كردم |
|
|
فتاده اهل منى در پى منى و مقاصد |
چو جامى از همه فارغ من آرزوى تو كردم |
|
منبع : پایگاه عرفان
