نظر و لطف اولیاء خدا هم مسیر معنوی انسان را هموار می کند
حضرت آیت الله العظمى حاج سید عبدالهادى شیرازى که از مراجع بزرگ شیعه و عارفى وارسته و سالکى ریاضت کشیده بود ، کرامتى عجیب دارد که مرحوم آیت الله حاج شیخ غلامرضا یزدى معروف به فقیه خراسانى نقل کرده است . او مى گوید : با گروهى از علما در معیت آیت الله شیرازى از نجف به سوى کربلا مى رفتیم ، در میان راه به شدّت تشنه شدیم به صورتى که راه رفتن برایمان بسیار مشکل شد .آن مرد الهى و دارنده دم عیسوى فرمود : بیایید پشت این تپه تا به شما آب بدهم . همه ما به پشت تپه رفتیم و دیدیم چشمه آبى فوران مى کند ، همه آب خوردیم و تجدید وضو کردیم و لُنگ ها و چپیه هاى خود را خیس کرده به روى سر انداختیم و پس از رفع خستگى به راه افتادیم ، ولى من ناگهان متوجه شدم که در مسیر نجف به کربلا آب نبوده ، لذا به پشت تپه برگشتم و دیدم چشمه آبى وجود ندارد . شیخ مى گوید : لنگ خیس روى سر من بود ولى از چشمه آب خبرى نبود !! این است معناى طى الخلق .
