شيخ صدوق در"كمال الدين"مي نويسد:محمدبن اسماعيل يكي از نوادگان امام موسي بن جعفر گويد:پدرم از پدر بزرگوارش امام كاظم (ع)، از پدر گرامش امام صادق(ع)، از پدر عالي مقامش امام باقر(ع) نقل مي كند كه حضرتش فرمود:
إن حبابة الوالبيّه دعا لها عليّ بن الحسين(ع) فردّ الله عليها شبابها و أشارإليها باصبعه فحاضت لوقتها ولها يومئذ مائه سنه و ثلاث عشره سنة.
حباه و البيّه پيرزني مؤمن بود كه پدر بزرگوارم امام سجاد(ع) براو دعا فرموده و جوان گشت حضرت با انگشت مباركش به سوي او اشاره كرد و در همان وقت حايض گشت و اين در حالي بود كه آن روز او صدو سيزده سال داشت.
نويسنده گويد:به زودي حديثي نقل خواهد شد كه در آن آمده :امام باقر (ع) به حبابه و البيه دعا فرمود و جواني با بازگشت.
البته ممكن است تنافي اين دو حديث را به دو طريق از ميان برد:
1- اين كه بگوييم:بخشي از پيري او را امام سجّاد (ع) از بين برد و بخش ديگرش را امام باقر (ع)
2- با اين كه پس از مدتي بازپيري سراغ او آمد و بادعاي امام باقر (ع) براي مرتبه دوم جوان گشت.
بحارالانوار:46/284 ح87
