بهشت‌رفتن هزینهٔ زیادی ندارد

به گزارش روابط عمومی موسسه دارالعرفان، استاد حسین انصاریان، استاد حوزه و مفسر قرآن کریم طی سخنرانی در حسینیه حضرت اباالفضل(ع) به بیان نحوه محبت خداوند نسبت به انسان پرداخت و اظهار داشت: سراسر آیات قرآن مجید (از سورهٔ مبارکهٔ حمد تا سورهٔ ناس، آخرین سوره) که 114 سوره است و نزدیک به شش‌هزارو‌ششصد‌وچند آیه، فقط محبت و رحمت الهی موج می‌زند. روایات اهل‌بیت(علیهم‌السلام) هم که حدود شانزده‌هزار روایتِ آن در ده جلد کتاب شریف «کافی» است، حاکی از نگاه محبت‌آمیز پیغمبر(ص) و ائمهٔ طاهرین(علیهم‌السلام) به مردم است. اگر انسان محبت خدا را در قرآن و محبت اهل‌بیت را در روایات عملاً بپذیرد، یقیناً به سعادت دنیا و آخرت می‌رسد؛ چون مجموعهٔ آیات و روایات به سه ناحیهٔ وجود انسان توجه دارد: قلب، اعضا و جوارح، درون انسان.

وی ادامه داد: در مسئلهٔ قلب، قرآن مجید از مردم دعوت می‌کند که قلبشان را به پنج منبع خدا، معاد، فرشتگان، انبیا و قرآن وصل کنند. این امر، خودش محبت ویژهٔ خدا به انسان است. این اتصال سبب می‌شود که فیوضات معنوی، آسمانی و الهی به انسان برسد. قرآن مجید و روایات اهل‌بیت، رابطهٔ بین ما و این پنج حقیقت هستند که با قلب ارتباط دارند. اگر این رابطه باشد، بهره‌های فراوانی نصیب ما می‌شود. این از طرف پروردگار خیلی محبت است که ظرفیتی به قلب ما داده تا بتوانیم با این ظرفیت، به منابع فیوضات عالم وصل بشویم. راه وصل‌شدنش هم معرفت است؛ یعنی اگر ما در حد ظرفیت خودمان، قرآن مجید و روایات را بفهمیم و یا از کسانی بشنویم که به قول قرآن، قرآن‌فهم و حقیقت‌فهم هستند، این رابطه برقرار می‌شود. با برقرارشدن رابطه، فیوضات عالم از مُلک و ملکوت به ما می‌رسد.

استاد انصاریان افزود: بهشت‌رفتن هزینهٔ زیادی ندارد و لازم نیست که آدم خرج زیادی در دنیا از خودش داشته باشد تا به بهشت برسد. همین حرف‌ها جادهٔ بهشت است. یک کاسب با همهٔ مردم به‌درستی رفتار کند، درست جنس بدهد، از جنس مردم کم نگذارد و جنس تقلبی هم به مردم نفروشد. این راه بهشت است! راه بهشت گم و دور نیست، طولانی هم نیست، بلکه بغل خود آدم است. ما در روایاتمان داریم که وقتی تمام مردم مؤمن از قبر درمی‌آیند و وارد محشر می‌شوند، تا رسیدن به بهشت، به‌اندازهٔ خواندن یک نماز عصر طول می‌کشد. راه بهشت طولانی نیست، اما جهنم خیلی پیچ‌وخم دارد! حضرت می‌فرمایند: یک جهنمی به خدا التماس می‌کند که من را دربیاور! خدا می‌گوید: می‌خواهی دربیایی، دربیا. هزار سال قیامت طول می‌کشد تا به لب جهنم می‌آید، یک دانه به سینه‌اش می‌زنند و به پایین پرتش می‌کنند. هزار سال باید با سر برود تا به جای اولش برسد. چرا خدا نجاتش نمی‌دهد؟ چون این شخص جهنمی، در دنیا مسخره‌کنندهٔ دین بوده و حالا باید در قیامت مسخره بشود. 

این استاد حوزه علمیه و مفسر قرآن کریم اظهار داشت: ما به قلبمان برسیم، به اعضا و جوارحمان برسیم که اعمال همهٔ آنها اعمال صالح باشد، به درونمان برسیم که اخلاقمان اخلاق پاک باشد؛ با همین وضع، مرتب بهشت را از خودمان ظهور می‌دهیم. در واقع، از باطن قلب، نفس و اعضا و جوارح بهشت‌سازی می‌کنیم. ما بهشت‌سازی را معطل هم نمی‌کنیم؛ نه در کنار قلب، نه اعضا و جوارح و نه باطن. آن‌وقت از قبر که درمی‌آییم، بغل بهشت هستیم.

وی ادامه داد: آیا به حساب ما نمی‌رسند؟ قرآن می‌گوید: چرا، ولی حساب شما یَسیر و خیلی آسان است. آیا گناهانی که گاهی غفلتاً مرتکب شده‌ایم؛ حساب نمی‌کنند؟ بالای صد بار در قرآن دربارهٔ مردم می‌گوید: «إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»؛ شما را می‌بخشم و به شما محبت هم می‌کنم. اگر گناهی هم در پروندهٔ ما باشد، جای خرج غفران خدا کجاست؟ آیا خدا می‌خواهد بخشش خود را هزینهٔ «بایدن»، «ترامپ» یا «اسرائیل» بکند؟ شما جای خرجش هستید و جای دیگری نیست!