پرسشها و پاسخها، ص: 51
سؤال 6:
صفت «المتكّبر» در خداوند به چه معنا است و ارتباطش با حديث
«تَخَلَّقوا بِأَخْلاقِ اللَّه»
- آراسته به اخلاق خدا شويد- چگونه است؟
متكّبر به دو معنی آمده است؛ ممدوح كه در مورد خداوند به كار می رود و آن دارا بودن كبريايی، عظمت، بزرگی و صفات پسنديده فراوان و ديگری نكوهيده و مذموم كه در مورد غير خدا به كار می رود به اين معنی كه افراد كوچك و كم مقدار ادّعای بزرگی كنند و صفاتی را كه ندارند به خود نسبت داده و از اين كه خود را برتر از ديگران ببينند احساس آرامش كنند و از آن جا كه عظمت، بزرگی و كبريايی تنها شايسته مقام خدا است اين واژه به معنای ممدوحش تنها درباره او به كار می رود و هر گاه در غير خداوند استعمال شود به معنای مذموم خواهد بود.
قرآن كريم «تكّبر» را از زشت ترين صفات و بدترين اعمال و ناپسندترين خصلت های انسانی می شمارد، صفتی كه می تواند سرچشمه انواع گناهان و حتّی سرچشمه كفر گردد و آن ها كه گرفتار چنين صفتی هستند هرگز روی سعادت را نخواهند ديد و راه به سوی قرب خدا پيدا نمی كنند بنابراين سالكان الی اللَّه قبل از هر چيز بايد ريشه خودخواهی و خود برتر بينی را در وجود خود بخشكانند كه بزرگ ترين مانع راه آن ها است. به همين جهت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:
