دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! من در پيشگاه تو عذر مى‌خواهم، به خاطر مظلومى كه در حضور من به او ستم رسيده، و من يارى‌اش ننمودم، و براى احسانى كه به من شده، و سپاسگزارى نكردم، و در مورد كسى كه بدى كرده و از من، عذر خواسته، و عذرش را نپذيرفتم، و مستمندى كه از من، خواهشى نموده و من او را بر خودم ترجيح ندادم، و از حق مومنى حق‌دار كه بر عهده‌ام بوده و نپرداختم، و از عيب مومنى كه بر من، آشكار گشته و آن را نپوشاندم، و از هر گناهى كه برايم پيش آمده و از آن، دورى نجستم.

(2) - خدايا!- از همه آنها و از نظائرشان، از تو عذر مى‌خواهم، عذرى از روى پشيمانى كه مرا در برابر پيش‌آمدهايى شبيه آنها متذكر سازد،

(3) پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و پشيمانى‌ام را از لغزشهايى كه به آن دچار گشته‌ام، و تصميمم را بر ترك گناهانى كه برايم پيش آيد، توبه‌اى قرار ده كه موجب محبتت نسبت به من گردد، اى كه توبه‌كنندگان مداوم (و حقيقى) را دوست مى‌دارى!.