دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا از تو عذر مى‌طلبم كه در حضور من ظالمى بر مظلوم ستم كرده و من او را يارى نكرده باشم و يا احسانى به من كرده باشند كه شكر آن نكرده باشم و از بدرفتارى كه عذر خواسته باشد و عذر او را نپذيرفته باشم و از محتاجى كه سئوال كرده باشد از من و به او ايثار نكرده باشم. خدايا عذر مى‌خواهم از حق صاحب حقى كه اداء آن لازم شده باشد و آن را تمام وفا نكرده باشد و از عيب مومنى كه آشكار شده باشد بر من و نپوشانيده باشم و عذر مى‌خواهم از هر گناهى كه عارض شده باشد و ترك نكرده باشم.

(2) معذرت مى‌خواهم از تو اى پروردگار از اين گونه امور و مانند آن عذر مى‌خواهم عذر ندامت كه همان سبب پند و اندرز و نصيحت من شود تا ديگر بار مرتكب نشوم و در اداء حقوق مردم تقصير نكنم.

(3) خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و مرا از آنچه به ارتكاب آن در لغزش افتادم پشيمان ساز و عزم مرا در ترك آن استوار فرما و توبه‌ى مرا مقبول كن كه محبت تو در دل من افزون گردد اى دوستدار توبه‌كنندگان. انك يحب التوابين. تا غم عشق در گفت آرم روز و شب در سخن و گفتارم از دل خويش كشم بار ملال به اميدى كه شوى دلدارم چه شود اى شه اكسير نظر نظر لطف كنى در كارم چه كنم گر نكنم آه و فغان كه ز دورى تو دل بيمارم تو همه لطفى و احسان و كرم من همه مجرم و بدكردارم با گل روى تو اى سرو چمان بى‌نياز از چمن و گلزارم به علوت قسم اى بحر كرم سهل كن اين سفر دشوارم‌