دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! از تو عذر مى‌خواهم درباره‌ى مظلومى كه در حضور من بر او ظلم شده و من ياريش نكرده باشم و از كار نيك و احسانى كه در حق من شده و من شكرگزاريش را بجاى نياورده باشم. و از شخص خطاكارى كه از من عذرخواهى نموده و من عذرش را نپذيرفته باشم و از فقير و بينوايى كه از من درخواستى داشته و من او را بر خويش مقدم نداشته باشم و از حق مؤمنى كه حقى بر گردنم داشته و من از عهده‌ى آن برنيامده باشم و از عيب مؤمنى كه برايم آشكار شده و من آن را نپوشانيده و از هر گناهى كه برايم پيش آمده و از من سر زده و من آن را از خود دور نكرده باشم.

(2) از همه‌ى اين‌ها- اى خداى من!- و از امثال و نظاير اين كوتاهى‌ها از تو پوزش مى‌طلبم: پوزشى از روى ندامت، كه مرا در مقابل نظاير اين‌ها كه در پيش رو دارم، پند دهنده و بازدارنده باشد.

(3) پس بر محمد و آل او درود فرست و چنان كن كه ندامت و پشيمانى من بر لغزش‌هايى كه گرفتارشان آمده‌ام، و عزم و تصميم راسخم بر ترك آنچه از سيئات و بدى‌ها براى من رخ مى‌نمايد، توبه‌اى باشد كه برايم محبت تو را به بار آورد، اى دوستدار توبه كنندگان.