دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! من به پيشگاه تو عذر مى‌آورم از ستمديده‌اى كه در پيش من به او ستم رفته و من او را يارى نكرده‌ام. و از نيكى و احسانى كه به من شده و من شكرگزارى و سپاس آن را بجا نياورده‌ام. و از كسى كه به من بدى كرده و از من عذرخواهى نموده و من عذر او را نپذيرفته‌ام. و از نيازمند و ندارى كه از من چيزى خواسته و من به او ايثار نكرده‌ام. و از حق صاحب حقى كه براى مؤمنى بر من واجب و لازم شده و من از آن را حق را ادا نكرده و نپرداخته‌ام. و از عيب مؤمنى كه برايم آشكار شده و من آن عيب را نپوشانده‌ام. و از هر گناهى كه برايم پيش آمده و من از آن دورى نكرده‌ام.

(2) و به پيشگاه تو اى خداى من! از اين گناهان و از امثال آنها عذر مى‌خواهم، عذر خواستن از روى پشيمانى؛ عذرى كه پند دهنده و واعظى باشد براى آنچه از مثل و مانند آنها مرا پيش آيد.

(3) پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و ندامت و پشيمانيم را براى من بازگشت و توبه‌اى بر لغزشهايى كه در آن افتاده و گرفتار شده‌ام قرار ده. و تصميم و اراده‌ام را بر ترك گناهانى كه برايم پيش مى‌آيد توبه و بازگشتى قرار ده كه سبب دوستى و محبت تو براى من بشود. اى دوست دارنده توبه كنندگان.