وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِعْتِذَارِ مِنْ تَبِعَاتِ الْعِبَادِ وَ مِنَ التَّقْصِيرِ فِي حُقُوقِهِمْ وَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِهِ مِنَ النَّارِ
از دعاهاى اوست در پوزش خواهى از دادخواهىهاى مردم بر اثر ستمى كه به آنان رسيده، و از كوتاهى ورزيدن در حقوق ايشان، و در آزادى خويش از آتش دوزخ
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ مَظْلُومٍ ظُلِمَ بِحَضْرَتِي فَلَمْ أَنْصُرْهُ ، وَ مِنْ مَعْرُوفٍ أُسْدِيَ إِلَيَّ فَلَمْ أَشْكُرْهُ ، وَ مِنْ مُسِيءٍ اعْتَذَرَ إِلَيَّ فَلَمْ أَعْذِرْهُ ، وَ مِنْ ذِي فَاقَةٍ سَأَلَنِي فَلَمْ أُوثِرْهُ ، وَ مِنْ حَقِّ ذِي حَقٍّ لَزِمَنِي لِمُؤْمِنٍ فَلَمْ أُوَفِّرْهُ ، وَ مِنْ عَيْبِ مُؤْمِنٍ ظَهَرَ لِي فَلَمْ أَسْتُرْهُ ، وَ مِنْ كُلِّ إِثْمٍ عَرَضَ لِي فَلَمْ أَهْجُرْهُ .
(1) خدايا! از تو پوزش مىطلبم دربارهى ستمديدهاى كه در حضور من به او ستم رسيده است من به يارىاش برنخاستهام، و دربارهى احسان و خيرى كه به من رسيده، و من سپاسگزارى آن را به جا نياوردهام؛ و دربارهى بدكارى كه از من پوزش طلبيده، و من نپذيرفتهام؛ و درباره مستمندى كه دست حاجت به سويم دراز كرده، و من او را بر خويش مقدم نداشتهام؛ و دربارهى حق مؤمنى حقدار، كه بر عهدهام بوده، و من در ايفاى آن سستى ورزيدهام؛ و دربارهى عيب و لغزش مؤمنى كه برايم آشكار شده، و من آن را نپوشاندهام؛ و دربارهى هر گناهى كه برايم پيش آمده، و من از آن دورى نگزيدهام.
﴿2﴾
أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ يَا إِلَهِي مِنْهُنَّ وَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ اعْتِذَارَ نَدَامَةٍ يَكُونُ وَاعِظاً لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنْ أَشْبَاهِهِنَّ .
(2) اى خداى من! از اينها و همانند اينها از تو پوزش مىطلبم: پوزشى از روى پشيمانى كه مرا در برابر گناهانى از اين دست كه در پيش رو دارم، باز دارد.
﴿3﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ نَدَامَتِي عَلَى مَا وَقَعْتُ فِيهِ مِنَ الزَّلَّاتِ ، وَ عَزْمِي عَلَى تَرْكِ مَا يَعْرِضُ لِي مِنَ السَّيِّئَاتِ ، تَوْبَةً تُوجِبُ لِي مَحَبَّتَكَ ، يَا مُحِبَّ التَّوَّابِينَ .
(3) پس بر محمد و دودمانش درود فرست، و پشيمانى مرا در لغزشهايم، و تصميم را بر ترك گناهانى كه برايم پيش مىآيند، توبهاى قرار ده كه برايم موجب دوستى تو گردد، كه دوستدار توبهكنندگان!