دعای 38 ( دعا در پوزش از کوتاهی در حقوق بندگان و طلب آزادی از آتش ) ترجمه محمود صلواتی

(1) بار خدايا، به درگاهت پوزش مى‌خواهم از ستمى كه در برابرم بر ستمديده‌اى رفته و من به ياريش برنخاسته‌ام، از نعمتى كه به من ارزانى شده و من آن را سپاس نگفته‌ام، از خطا كارى كه از من پوزش خواسته و من پوزشش را نپذيرفته‌ام، از بينوايى كه از من درخواست كرده و من بر وى ايثار نكرده‌ام، از مؤمنى كه بر من حقى داشته و من حقش را نپرداخته‌ام، از عيب مؤمنى كه آگاه شده‌ام و آنرا نپوشانده‌ام و از هر گناهى كه برايم پيش آمده و از آن دورى نجسته‌ام.

(2) بار خدايا، از اين خطاها و همانند آنها، از روى پشيمانى، پوزش مى‌خواهم، تا در پيشگيرى از تكرار آنها برايم موعظه‌اى باشد.

(3) پس، بر محمد وخاندانش درود فرست و پشيمانيم را بر لغزشهايى كه مرتكب شده‌ام، و تصميم را بر ترك گناهانى كه با آن روبرو مى‌گردم، توبه قرار ده، توبه‌اى كه دوستيت را سبب گردد، اى خدايى كه توبه كنندگان را دوست مى‌دارى.