دعای 39 ( دعا در طلب عفو و بخشش ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) خداوندا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست و ميل و شهوت مرا نسبت به هر حرامى در هم بشكن و حرص مرا نسبت به هر گناهى نابود كن و مرا از اذيت و آزار هر زن و مرد مومن و مسلمان باز بدار.

(2) خدايا هر كس از بندگانت را كه از من به او ضررى رسيده كه از آن منع كرده بودى و يا آبرويش را برده‌ام كه تو آن را پوشيده بودى و اينك آن بنده از دنيا رفته و يا هنوز در دنياست، بجاى اذيتى كه من به او رسانده‌ام، او را مورد عفو قرار ده و اگر من حقوقى به گردن او داشته‌ام و او پشت پا انداخته، از او درگذر. و او را فرداى قيامت نسبت به آنچه در حق من كرده، متوقف ساز و پرده از خطاهايى كه در مورد من انجام داده بر مدار. و گذشت مرا از او و صدقه‌اى را كه به دلخواه خودم در حق وى مى‌دهم، از پاكترين صدقات قرار ده و از بالاترين عطاياى مقربين درگاهت محسوب فرما.

(3) و در مقابل عفو من نسبت به گذشتگان، عفو و بخشش خودت را به من عطا فرما و در برابر دعاى من در حق آنان، رحمت خودت را شامل حالم گردان، تا اينكه هر يك از ما با فضل تو به سعادت نايل آييم و با لطف و منت تو، به ساحل نجات برسيم.

(4) خدايا هر بنده از بندگانت كه از من به او نقصى وارد شده و يا از جانب من آزارى ديده و يا توسط من ظلمى بر او شده و من حق او را ضايع كرده‌ام و يا در ستم، من بر او سبقت جسته‌ام، پس اينك بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست و از فضل خود او را راضى گردان و از جانب خود حقش را عطا كن.

(5) و مرا از آنچه حكم تو اقتضا مى‌كند يعنى گرفتارى به مظلمه‌ى او حفظ فرما و از آنچه مقتضاى حكم عادلانه‌ى توست آزاد ساز. زيرا توان من تاب انتقام تو را ندارد و طاقت من نمى‌تواند خشم تو را تحمل كند. پس تو اگر بر اساس حق و عدالت با من رفتار كنى مرا به هلاكت مى‌اندازى و اگر با رحمتت لباس مغفرت بر من نپوشى، مرا خوار و پست خواهى كرد.

(6) خداوندا، اى معبود من، از تو مى‌طلبم مطلوبى را كه بذل آن چيزى از تو نمى‌كاهد و از تو بارى مى‌خواهم كه تحمل آن براى تو مشقتى ندارد.

(7) خداوندا از درگاهت براى نفس ناطقه‌ى خود موهبت مى‌طلبم، نفسى كه آن را نيافريدى تا ضررى را از خود دور كنى و يا به نفعى برسى. بلكه آن را آفريدى تا اثبات كنى كه قدرت بر آفرينش مثل آن را دارى و تا نشان دهى كه مى‌توانى چنين موجودى را شكل و صورت بخشى‌

(8) و از تو درخواست مى‌كنم كه بار گناهان را كه مرا بى‌تاب كرده از دوشم بردارى و از تو يارى مى‌جويم در آنچه كه سنگينى‌اش مرا گرفتار ساخته است.

(9) پس بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست و ستمى را كه من در حق خويش روا داشته‌ام بر من ببخش. و رحمت خويش را بر گذشت از گناهان من بكار گير. پس چه بسيار از رحمت تو كه شامل حال گناهكاران گرديده و چه بسيار از عفو و بخشش تو كه به ستمكاران رسيده است‌

(10) پس بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست و مرا نمونه‌اى قرار ده براى خطاكارانى كه از آنها در گذشته‌اى و با توفيق خود آنها را از ورطه‌ى سقوط نجات داده‌اى و در نتيجه از اسارت غضب تو آزاد شدند و در قلمرو عفو تو داخل شدند و از محدوده‌ى عدل تو درآمدند و در گستره‌ى حلم تو جاى گرفتند.

(11) اى خداى من، اگر تو با من چنين رفتار كنى، رفتار با كسى است كه منكر استحقاق عقاب تو نيست و هرگز خودش را از استحقاق انتقام تو تبرئه نمى‌كند.

(12) آرى اى خداى من، رفتار با كسى است كه ترسش از تو بيش از طمعش در توست، و كسى كه نوميدى‌اش از نجات، بيشتر از اميدش به رهايى است. البته نه به اين خاطر كه ياسش به درجه‌ى نوميدى كامل و يا طمعش به مرتبه‌ى غرور و غفلت رسيده باشد، بلكه به خاطر كمى نيكيهايش در كنار بديهايش و به خاطر ضعف استدلالش در جميع گناهانش.

(13) و اما تو اى معبود من، شايسته‌ى آنى كه صديقان به رحمت تو مغرور نشوند و خطاكاران از تو مايوس نگردند، چرا كه تو پروردگار بزرگى هستى كه فضل خود را از احدى منع نمى‌كنى و حق خود را از كسى بازخواست نمى‌نمايى‌

(14) ياد تو از هر آنچه ياد مى‌شود بالاتر است و نامهاى تو از هر اسمى كه به تو نسبت مى‌دهند، مقدستر است. و نعمتهاى تو در بين جميع مخلوقات منتشر است. و اى پروردگار عالميان، بر اين نعمتها سپاس و شكر، تو را مى‌سزد.