فناى در افعال

اما در فناى در افعال، حال انسان به جایى مى‏رسد که تمام حرکات عالم را فقط یک حرکت مى‏بیند و آن «حرکت اللّه‏» است. در دیدن این حرکت اللّه‏ است که آن حقیقت «لاَ موثِّرَ فِى الوُجودِ الاَّ اللّه‏ُ، لاحَوْلَ و لا قُوَّهَ الاّ بِاللّه‏ِ»8 آشکار مى‏شود. این جاست که قوى‏ترین شاهان و سلاطین عالم از هر پشه‏اى ضعیف‏تر هستند. به همین دلیل، بیست سال پیش از گوشه قم باکمال قدرت «کِندى» را مى‏کوبد، چراکه براى او مثل یک پشه مى‏ماند، در بحبوحه قدرت شاه، شاه را مردک خطاب مى‏کند، در بحبوحه قدرت شاه مى‏گوید : گوشَت را مى‏گیرم از این مملکت بیرون مى‏کنم. این مقام فناست.