تسويل اعمال از طريق شيطان

قرآن مجيد مى‏فرمايد :

 از مواردى كه شيطان انحراف ايجاد مى‏كند ، مورد اقتصاد و مال است . نقشه‏ها ، وسوسه‏ها و خناس‏گرى‏هاى او در اين زمينه به صورت‏هاى مختلف است .

 شيطان كه يا به صورت انسان گمراه ، متمرّد و سركش در زندگى انسان قرار مى‏گيرد ، يا به صورت‏هاى ديگر ، مخترع انواع راه‏هاى حرام است و يا اين كه برانگيزاننده حالات انسان نسبت به مال از طرق تحريك خصايصى مانند محبت ، حرص ، بخل و طمع است كه با ايجاد وسوسه‏هايى مانند : همه بردند ، تو چرا نمى‏برى ؟ همه خوردند ، تو چرا نمى‏خورى ؟ از ديگران چه چيزى كمتر دارى ؟ چرا آن آشناى تو تا ديروز پابرهنه بود ، امروز از ثروتمندان است ؟ تو در مقابل او ضعف نشان مى‏دهى . مگر به اندازه او نيستى ؟ يا به اندازه او نمى‏توانى ؟

 به تعبير قرآن مجيد : گاهى ايجاد »تسويل« مى‏كند كه در كتاب خدا ذكر شده است . معناى عمقى »تسويل « اين است كه من به اميد علاج ، خودم را بيمار كنم . به اميد اين كه پاد زهر در داروخانه هست ، من خودم را در معرض زهر مار و نيش عقرب قرار دهم .

 در مرحله معنوى اين است كه من به اميد رحمت و كرم خدا ، گناه كنم . بگويم : قرآن و همه مى‏گويند خدا مى‏آمرزد ، ما نيز چند روزى آلوده به گناه و مال حرام مى‏شويم ، بعد خدا ما را مى‏آمرزد .

 اسم اين حال، امن از مكر و عذاب و جريمه خدا است . خود اين حالت ، از گناهان كبيره است .

 امام صادق عليه السلام براى شناخت گناهان كبيره مى‏فرمايد :

 هر گناهى كه در قرآن ذكر شده و خداوند متعال به آن گناه وعده عذاب داده است ، آن گناه كبيره است . يكى »الامن من مكر الله « است كه من خودم را به خاطر رحمت و كرم خدا ، از جريمه و عذاب الهى در امان بدانم و دست به آلودگى بزنم ، در حالى كه چنين امانى وجود ندارد .

 من هر چقدر خودم را آلوده كنم ، اگر رحمت خدا را بخواهم طلب كنم ، بايد به طور واجب از آن آلودگى پاك بمانم ، وگرنه مغفرت مرا پاك نمى‏كند . مثلاً وقتى حق الناس يقينى را برده‏ام ، اگر بخواهم پاك شوم ، بايد مال مردم را كه برده‏ام ، برگردانم . اگر ده سال نماز نخوانده‏ام ، گفتن : الهى ! مرا بيامرز ، حرف بيهوده‏اى است ، بايد نمازهاى از دست داده را قضا كنم .