تمام مباحثی را که در ایام ماه مبارک رمضان در این مجلس شنیدید میتوان در چند قسمت خلاصه کرد:
در یک قسمت به این مسأله باید توجه کرد که وجود مقدس حضرت حق تعالی صاحب عالم و مالک آدم است و برای تحقق حیات انسان اعم از حیات مادی و معنوی، نعمتهای بیشماری را فقط از باب لطف، محبت، علاقه و رأفت و رحمت و عشق، در اختیار انسان قرار داده است.
انسان اگر واقعا بخواهد به حکم عقل و به حکم منطق و به حکم شرع در مقام شکر آن نعمتدهنده برآید، در مقابل این نعمتهای مادی و معنوی دو وظیفه واجب دارد: یک وظیفه او این است که نعمتهایی را که به او عنایت شده بشناسد و بداند چه سرمایههای گرانبها و ارزشمندی را وجود مقدس حق در اختیار او قرار داده است؛ وظیفه دومش هم این است که بداند در مقابل این سرمایه، مسئول و مکلف است؛ یعنی در خرج کردن این سرمایه از طرف وجود مقدس حضرت حق محدود است. او آزاد نیست که این سرمایههای مادی و معنوی الهی را اعم از بدن و نعمتهای بیرون از بدن و نعمتهای معنوی مثل عقل، فطرت، وجدان، روح، نبوت، امامت و وحی، هرگونه که دلش خواست خرج کند. پس انسان در برخورد با نعمتهای الهی وظایف واجبی دارد و باید این وظایف را بفهمد و راه فهمش هم این است که خودش را با عشق و علاقه در صراط مستقیم الهی قرار بدهد.
صراط مستقیم هم عبارت است از خواستههای تشریعی پروردگار و نقشههای حکیمانۀ انبیای خدا و ائمه طاهرین، که کتاب باعظمت آسمانی اسلام یعنی قرآن کریم آن را نشان داده است. این مجموعه، صراط مستقیم خداست و امام صادق (ع) میفرماید: این صراط، صراطی است که شما را به عشق خدا رهنمون میشود و به بهشت میرساند.
منبع : پایگاه عرفان