شما زندگى رسول خدا صلى الله عليه و آله را بخوانيد؛ در سيزده سالى كه در مكه بودند، هزار بار بايد ايشان نابوده شده باشند. در ده سالى كه بعد از رسالت در مدينه بود، هشتاد و سه جنگ به ايشان تحميل شد. قصد از بين بردن پيامبر صلى الله عليه و آله را داشتند، ولى اين پروردگار عالم بود كه در دل آن همه حوادث مكه و مدينه، عمر طبيعى پيغمبر صلى الله عليه و آله را اجازه داد تا به اجل معين برسد.
اگر اراده پروردگار عالم نبود، ابراهيم عليه السلام در جوانى از بين رفته بود، يا يوسف عليه السلام در آن چاه چند مترى از بين رفته بود. اگر اراده او به بودن و تحقق چيزى تعلق بگيرد، همه عالميان هم جمع شوند، نمى توانند جلوى آن را بگيرند. و اگر او نخواهد، نمى توانند آن را كه خدا نمى خواهد تحقق بدهند. اين توحيد است. بنابراين چيزى را به عنوان شى ء مستقل، كه بتواند كار خدايى كند نگاه نكنيد.
منبع : پایگاه عرفان
