در میان فامیلها و قبایل و حتی در اجتماعات، اشخاصی که نسبتا قوی تر و درشت تر و در هیئت و صورت کاملتر و بزرگتر هستند،برای مناصب عالیه امنیت و تهیه احتیاجات و دفاع تربیت و انتخاب می شوند، هر فامیل و هر جامعه با یک سری کارهای مهمی مواجه می شوند که انجام آن از عهده هرکس برنمی آید، مردان دلیر و شجاع و جسور که دارای اراده آهنین بوده و تحمل و صبر بر شداید داشته باشند، در خور این گونه اعمال اند و نیز در میان هر جامعه کوچک یا بزرگ کارهای مهم معنوی هست که بایستی به کمال ایمان و ایقان و درستی و راستی و حلم و صبر و بردباری و تدبیر تلقی انجام شود، و آن محتاج به مردان سالخورده مجربّ و کارآزموده است که با امانت و دیانت و مناعت طبع انجام دهد، در میان بنی هاشم پس از شهادت حضرت علی علیه السلام ، عباس علیه السلام نیرومندتر و قویتر و در بسیاری از فضایل، آراسته تر از سایرین بود و مخصوصا با آن فضایل اخلاقی که در برادر بزرگوارش مانند غیرت، حمیت، جود و کرم، اخلاق نیکو، شجاعت و مردانگی بود، عباس علیه السلام نیز بین این دو غریزه جسمی و روحی، مادی و معنوی جمع کرده بود و لهذا او را برای مناصب عالیه انتخاب می کردند و انصافا هم خوب از عهده برمی آمد و خصوصا در مسافرت از مکه به مدینه که منظور مهمیّ در این قیام بود، مناصبی برای حضرت ابوالفضل علیه السلام قائل شد، گویند: عب اّس علیه السلام هفده منصب داشت:1.سپهسالار؛ 2. علمدار؛ 3. صاحب منصب کشیک خیام؛ 4. دربان مخصوص؛ 5. وزیر و مشاور؛6.سقاّ؛ 7.فرمانده قشون؛8. مراقب حال طفلان و زنان و سایرین.
منبع : سقای تشنگان کربلا
