قرآن در هدايتش كارى مى كند كه بشر به خود آيد و خويشتن را مورد پرسش قرار دهد، آيا اين كارى كه مى كند خوب است يا بد؟ آيا اين نظريه اى كه مى دهد يا از جايى اتخاذ كرده صحيح است يا غلط؟
كيست كه اين پرسش را مى كند؟ و مخاطب در آن چه كسى است؟ در حالى كه پرسنده و پاسخ دهنده يكى است و دوتا نيست. قرآن فطرت بشر را براى دورى از شرك و دعوت به خداى يگانه مورد سؤال قرار مى دهد.
آيا معبودان متعدد و متفرق بهتر است يا خداى يگانه مقتدر؟ .
و براى نماياندن قدرت خداى بزرگ چنين مى پرسد:
[آيا آن شريكان انتخابى شما بهترند] يا آنكه وقتى درمانده اى او را بخواند اجابت مى كند و آسيب و گرفتاريش را دفع مى نمايد، و شما را جانشينان [ديگران در روى ] زمين قرار مى دهد؟ آيا با خدا معبودى ديگر هست [كه شريك در قدرت و ربوبيت او باشد؟!] اندكى متذكّر و هوشيار مى شوند.* [آيا آن شريكان انتخابى شما بهتراند] يا آنكه شما را در تاريكى هاى خشكى و دريا [به وسيله ستارگان و ديگر نشانه ها] راهنمايى مى كند؟! و كيست كه پيشاپيش [باران ] رحمتش بادها را مژده رسان مى فرستد؟ آيا با خدا معبودى ديگر هست [كه شريك در قدرت و ربوبيت او باشد؟!] خدا برتر است از آنچه براى او شريك قرار مى دهند.* [آيا آن شريكان انتخابى شما بهتراند] يا آنكه مخلوقات را مى آفريند، آن گاه آنان را [پس از مرگشان ] بازمى گرداند؟! و كيست آنكه از آسمان و زمين شما را روزى مى دهد؟....
قرآن بى ارزشى بت ها و قدرت بزرگ حق را چنين وانمود مى كند:
آيا كسى كه [همه چيز] مى آفريند، مانند كسى است كه [هيچ چيز] يقيناً كسانى كه به جاى خدا مى پرستيد، هرگز نمى توانند مگسى بيافرينند.
قرآن گام ديگرى را در راهنمايى برادشته و آن ارجاع بشر به سوى عقلش مى باشد.
قرآن با خردمندان سخن مى گويد و از آنان مى خواهد تا عقل خود را به كار انداخته، سعادتمند شوند و رستگار گردند، قرآن در سوره آل عمران چنين مى گويد:
يقيناً در آفرينش آسمان ها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانه هايى [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براى خردمندان است .
و در سوره بقره چنين مى گويد:
بهترين توشه پرهيزكارى است .
منبع : پایگاه عرفان
