مرگ و فرصت ها، ص: 89
شرط همنشينى با پيامبر صلى الله عليه و آله در بهشت
شخصى بيابانى و پابرهنه كه از شترچرانهاى خيلى دور بود، به پيغمبر صلى الله عليه و آله عرض كرد: من مىخواهم در بهشت در كنار شما باشم، من كيسهام از عمل پر نيست، چون من از همه دين، فقط نماز و روزه دارم، پولى ندارم كه به مكه بروم، جوان نيستم تا به جبهه بيايم، گندم و طلا و نقره نيز ندارم كه زكات بدهم، اما دلم مىخواهد در قيامت، كنار تخت شما تختم را بگذارند. فرمودند: بهشت كه كوچك نيست. گفت: پس تمام است؟ فرمودند: نه. گفت: چه كار كنم كه بشود. فرمود: سه جاى بدنت را تا زمان مردن نگهدار تا هرز نرود؛ زبان، شكم و شهوت.
دروغ نگو، فحش نده، غيبت نكن، آبروى كسى را نبر، به شكم خود لقمه حرام نده، شهوت را در حرام نبر. اين گونه راه باز مىشود تا تو در بهشت كنار من باشى. «1» بايد مصالح فرستاد. عدهاى هنوز براى مرگ آمادگى ندارند، نمىدانم راست مىگويند يا نه؟ مىگويند: مرگ خوب چيزى است. چه كسى مىگويد خوب چيزى است؟ اگر براى مرگ آمادگى نداشته باشد، خيلى بد و وحشتناك است.
مفاد گفتگوى سلمان با مردهها
سلمان به پيغمبر اسلام صلى الله عليه و آله عرض كرد: من دلم گرفته است. حضرت فرمودند:
مىخواهى كه راه را باز كنم؛ چشم دلت باز شود، تا به بقيع بروى و با مردهها حرف بزنى؟ عرض كرد: بله. فرمودند: من زمينه باطنى تو را آماده مىكنم، برو بر سر هر قبرى كه مىخواهى بايست، و با صاحبش حرف بزن. حرف زدن سلمان با مردهها طول كشيد. نوشتهاند كه يكى از صحبتهاى او اين بوده است: به مرده گفت: وقتى كه تو را در قبر گذاشتند، چيزى احساس كردى؟
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 68/ 286، باب 78، حديث 41؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: تَقَبَّلُوا لِي سِتَّ خِصَالٍ أَتَقَبَّلْ لَكُمْ بِالْجَنَّةِ إِذَا حَدَّثْتُمْ فَلَا تَكْذِبُوا وَ إِذَا وَعَدْتُمْ فَلَا تُخْلِفُوا وَ إِذَا ائْتَمَنْتُمْ فَلَا تَخُونُوا وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ احْفَظُوا فُرُوجَكُمْ وَ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَلْسِنَتَكُمْ.»
كنزالعمال: 15/ 893، حديث 43530؛ «رسول الله صلى الله عليه و آله: اكفلوا لي بست خصال أكفل لكم بالجنة: الصلاة، والزكاة، والأمانة، والفرج، والبطن، واللسان.»
بحار الأنوار: 101/ 107، باب 3، حديث 2؛ «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله مَنْ سَلِمَ مِنْ أُمَّتِي مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ فَلَهُ الْجَنَّةُ: مِنَ الدُّخُولِ فِي الدُّنْيَا وَ اتِّبَاعِ الْهَوَى وَ شَهْوَةِ الْبَطْنِ وَ شَهْوَةِ الْفَرْجِ وَ مَنْ سَلِمَ مِنْ نِسَاءِ أُمَّتِي مِنْ أَرْبَعِ خِصَالٍ فَلَهَا الْجَنَّةُ إِذَا حَفِظَتْ مَا بَيْنَ رِجْلَيْهَا وَ أَطَاعَتْ زَوْجَهَا وَ صَلَّتْ خَمْسَهَا وَ صَامَتْ شَهْرَهَا.»
بحار الأنوار: 63/ 315، باب 2، حديث 7؛ «قَالَ عليه السلام مَنْ وُقِيَ شَرَّ لَقْلَقِهِ وَ قَبْقَبِهِ وَ ذَبْذَبِهِ فَقَدْ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ وَ اللَّقْلَقُ اللِّسَانُ وَ الْقَبْقَبُ الْبَطْنُ وَ الذَّبْذَبُ الْفَرْجُ.»
