مرگ و فرصت ها، ص: 186
قرآن مجيد كلمه «دَرَجاتٍ» را براى چه كسانى آورده است؟
درجات، در اختيار مؤمنين
اگر كسى بگويد: كلمه درجات فقط براى انبيا و ائمه عليهم السلام به كار گرفته شده است، اين حرف خلاف قرآن است.
در سوره مباركه انفال، اوايل سوره، چه كسى مىتواند ثابت كند كه:
«لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ» «1»
منحصراً براى انبيا و ائمه عليهم السلام بيان شده است؟
آنها در قرآن براى خودشان آيات جداگانهاى دارند، مثلًا اين آيه ويژه انبياى الهى است:
«تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ» «2»
يا اين آيه شريفه ويژه انبيا است:
«فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ مَا اخْتَلَفَ فِيهِ» «3»
تبيين اولى الامر در قرآن
يا اين آيه شريفه كه مىفرمايد:
«أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» «4»
«جابر بن عبدالله انصارى» وقتى اولين بار اين آيه را شنيد، به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كرد:
من دو بخش اول آيه را خوب فهميدم، اما بخش سومش را اصلًا نفهميدم؛
______________________________ (1)- انفال (8): 4؛ «براى ايشان نزد پروردگارشان درجاتى بالا و آمرزش و رزق نيكو و فراوانى است.»
(2)- بقره (2): 253؛ «از آن فرستادگان برخى را بر برخى برترى بخشيديم.»
(3)- بقره (2): 213؛ «خدا پيامبرانى را مژده دهنده و بيم رسان برانگيخت، و با آنان به درستى و راستى كتاب را نازل كرد، تا ميان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند، داورى كند. [آن گاه در خود كتاب اختلاف پديد شد] و اختلاف را در آن پديد نياوردند مگر كسانى كه به آنان كتاب داده شد.»
(4)- نساء (4): 59؛ «اى اهل ايمان! از خدا اطاعت كنيد و [نيز] از پيامبر و صاحبان امر خودتان [كه امامان از اهل بيتاند و چون پيامبر داراى مقام عصمت مىباشند] اطاعت كنيد.»
